Wedstrijdverslag HT race

H.T. VAN ROEIPLOEG TÚNUS!

Eindelijk is het zover na een jaar van voorbereiding. ’t Is zover en we staan aan de vooravond van de H.T. ( wedstrijd sloeproeien van Harlingen naar Terschelling red.) en bevinden we onsin de kombuis van de Klipper ‘Linde’: de mannen van Túnus en hun aanhang. De klik tussen dit volk is enorm want er is al heel wat werk voor verricht. De laatste drie á vier maanden was er militaire precisie in de huishoudagenda voor nodig om drie avonden in de week te kunnen trainen. Daarom waren de roeiers ook wat gespannen want ze hadden nogal wat voorrang gekregen van hun wederhelft om de trainingskilometers te maken voor één van de zwaarste roeiwedstrijden in Nederland. Als dank daarvoor wilden ze nu toch een mooie snelle tijd neerzetten.

De kombuis liep langzaam vol. Ze kwamen per trein of per auto. Er was door de catering een fantastische pastaschotel neergezet en zoals een echte Italiaanse kok bereid met het zweet op het voorhoofd. Na het eten even een paar biertjes stukdrinken en een ieder zocht zijn kooi op. We lieten ons zacht in slaap wiegen door een lichte deining op de Linde.

Ongeveer vijf uur ’s morgens was er al gestommel en begonnen de meesten aan een super ontbijt, want om zes uur dertig moest de klipper de haven uit om ruimte te maken voor honderdachtentwintig sloepen die het tegen elkaar op zouden nemen in een titanen strijd. De sponsors, genodigden en fotograaf kwamen ook aan boord en hunkerden naar koffie op dit vroege tijdstip. De aangestelde catering vingen ze geweldig op, al deden ze dit elke dag. Nog gauw even een praatje met iedereen en de roeiers stapten van boord en de Linde koos het ruime sop. Zonder te ‘dollen’ draaiden de roeiers zich om en keken elkaar aan en dachten THIS IS IT!

We liepen naar de Albatros, maakten de touwen los en roeiden van de sloepenhaven naar de starthaven. We waren nog ruim op tijd en keken van de zijkant naar de start van de andere sloepen. Om de paar minuten starten er tien sloepen. Prachtig gezicht en de spanning liep nog hoger op. Zowaar op dit vroege tijdstip een paar enthousiaste supporters die met de duim omhoog stonden. Super dat jullie er waren. Dan is het onze beurt, groep tien 8:15u. De omroeper roept nog 1 minuut, stuurman touwhanger heeft de startlijn in de hand en de Albatros met zijn Túnus mannen is er klaar voor. Nog een halve minuut wordt er omgeroepen. De touwhanger roept tot de bemanning ‘haal op’ en iedereen gaat in de starthouding zitten. Ik zie de slagaders in de halzen slaan van het pompende bloed; het Wouda-gemaal onder vol stoom is er niks bij en het wordt doodstil in de Albatros.

Iedereen ziet naar de stuurman waarvan de ogen van links naar rechts schieten. Spanning van de bovenste plank. Van tien wordt er naar beneden geteld en hou je vast want we zijn al bij drie, twee, één en HAAL OP GELIJK MANNEN. Iedereen doet zijn oerkreet en de Albatros krijgt een mooie schuimsnor op de boeg. Met zijn tienen de nauwe haven uit zet de stuurman meteen op scherp. De bocht om en daar ligt hij, de allergrootste tegenstander van de dag: Het Wad. Hij zal er alles aan doen om je terug te spoelen en golven te maken om je te vermoeien.

Maar eerst stroming en zowaar wind mee. We hebben een aardig hoog tempo van roeislagen en even is er overleg tussen stuurman en roeiers of dit voor iedereen goed aanvoelt. Het eerste anderhalf uur is een beetje saai, maar de sloep van het loodswezen uit Rotterdam zit gelange tijd naast ons maar kan ons tempo niet bijhouden en zakt af en wordt ook niet meer gezien. Van onze startgroep zitten we achter in het veld (maar door onze strategie van een vast tempo worden er later weer een paar ingehaald, hardlopers zijn doodlopers). Na ongeveer twee en een half uur stapt er zowaar nog een persoon aan boord. Hij zwom al een tijdje naast ons, maar staat nu drijfnat midden in de boot met een aller-machtigste hamer in zijn hand. DE MAN MET DE HAMER!

Een ieder die sport kent hem, hij ziet woest en haalt meteen uit. Tunus himself krijgt de eerste klap en kakt iets in en hij krijgt er nog een paar ferme tikken achteraan. De man met de hamer begint nu hevig om zich heen te slaan in de sloep en een ieder krijgt het moeilijk, maar we zetten door! Dit is teamsport dus dit is het moment dat je elkaar erdoor heen sleurt en zowaar na een gevecht tegen jezelf duikt de man met de hamer weer in zee.

De man met de hamer kwam later nog een paar keer terug maar roeiploeg Túnus was deze dag tegen iedereen opgewassen. DE MEEP IN!! Dit is een heel raar stuk water en je voelt gewoon dat stroming en golven de boeg van sloep heen en weer gooit. Een dikke pluim voor alle roeiers in dit stuk, dit stuk water wil je het roeien zeer moeilijk maken. Maar het team heeft eerder  met raar weer getraind en door de hoge concentratie wordt er haast geen misslag gemaakt. Hier is een bedankje voor de slagroeiers: BakJan en de Marinier wel op zijn plaats want het was van hoog niveau hoe jullie de rest er hier doorheen loodsten.. onvermoeibaar en een strak tempo houdend. Sublieme actie!

Daar komt ie dan, waar iedereen tegen opziet en de meest beestachtige verhalen over gehoord zijn ‘HET SCHUITENGAT’; ook wel de killer van de H.T. genoemd! Hier neemt de Linde met supporters afscheid van ons want het wordt te ondiep voor de volgboten. Bedankt voor de aanmoediging, maar vanaf nu moeten we het zelf doen. Hij geeft stroming tegen en wil je het Wad weer opspugen, je bent hier al moe maar juist hier moet je plankgas geven. Hij is zeer nauw en perst 128 sloepen tegen elkaar, het wordt een ware zeeslag. Bôlebakje en El Plastico (beide boegroeiers) roepen Touwhanger toe dat ze grond voelen met hun riemen. Stuurman Touwhanger zoekt om diep water en we dreigen de sloep Arat (een kanshebber voor de eerste prijs) de geul uit te drukken. We zijn iets te netjes want we geven sommige sloepen wat ruimte. Maar dit gaat veranderen want we zitten eerste met de spanen in elkaar met de sloep De Brijbek. Ze proberen met hun spanen onder de onze te komen en ze uit de dollen te wippen. Hier wordt het op de scherpst van de snede uitgespeeld en om elke centimeter wordt gevochten. En daar komt ‘ie aan! De Sterke Sietse van roeivereniging Okke Hel. Hij zet ‘m met een dreun tegen bakboord van de Albatros. BakJan en De Mol kunnen nu niet meer roeien want hun riemen zitten tussen de boten. Touwhanger geeft stuurboord het commando volgas door te zetten …. petje af mannen, want zolang al geroeid en dan dit nog kunnen toont karakter, machtig! De Horseman achter Túnus zit vast met zijn riem tussen een ton en zijn zitbankje. Ondertussen ramt Sterke Sietse door (Bôlebakje heeft ondertussen een ander woord bedacht voor Sterke Sietse maar ik zal dit maar niet benoemen)..

Túnus kan zijn riem over de ton heen krijgen en roeit door, The Horseman ramt zijn riem los en spat er meteen weer in. BakJan en De Mol krijgen hierdoor weer ruimte en de Albatros schiet richting haven. Alle sloepen spatten uit elkaar want het stuk voor de haven wordt ruimer. Iedereen is leeg, maar stuurman Touwhanger houdt ons scherp want Sterke Sietse komt weer opzetten. Alles uit de kast! Er wordt geschreeuwd en gevloekt maar uiteindelijk geeft Sterke Sietse op. Maar warempel daar komt zowaar aan stuurboord sloep de Zeeolifant opzetten. We gaan op het tandvlees de finish over. En dan… mag je eindelijk ophouden van roeien en voel je hoe leeg je lichaam is. Wat een prestatie en wat een strijd. We dobberen iets verder en schrikken ons de tering. Loeiende sirenes van twee ambulances, gelukkig geen ongeluk, maar een zeer warm onthaal van de collega’s van de Gele Ridder en LumberJack. Groot spandoek erbij, helemaal super om zo onthaalt te worden. En er waren nog meer supporters aanwezig om ons te zien finishen. Door een foutje mocht de Linde de haven eerst niet in, maar een supersnelle coole reddingsboot haalde iedereen van de volgboot om ze naar hun helden te brengen; KNRM zeer veel dank voor deze actie!

Ondertussen was het Roeiwonder (reserveroeier Túnus) ook gearriveerd in de sloep Bertha. Super prestatie om in zo’n aller-machtigste bak mee te doen om toch de H.T. te kunnen beleven. De prijsuitreiking was pas de volgende dag. Dus ging ieder lekker zijn gang en werd er gefeest en gelachen, geklonken en nog meer gelachen, zwommen er een paar bikkels in de Noordzee, er werden krabben gevist, gezonnebaad, nog effies met wat dames geroeid en nog veel meer gelachen en geklonken. We hebben een bijzonder weekend gehad, zo één waar je tig keer meer energie uit krijgt dan dat je erin hebt gestoken. Wij als roeiers willen daarom iedereen (wij noemen geen namen want het zijn er zoveel dat wij bang zijn om dan iemand te vergeten) bedanken, die van onze droom uitdaging zo’n bijzonder feest hebben gemaakt. Soms kun je zeggen ‘het is meer dan .. en dat was het’. Eén iemand halen we toch even naar voren zonder hem bij naam te noemen, want een ieder die roeiploeg Túnus kent weet wie deze man is. Hij heeft de eerste stap gezet en ons in zijn droom meegezogen; het is voor ons allemaal een onvergetelijk avontuur geworden, bedankt daarvoor!               Roeiploeg Túnus

P.S. Wij zetten met een enorme dreun de Albatros op de 24e plaats in een tijd van 3 uur en 39 minuten en 28 seconden. Reserveroeier het Roeiwonder werd met de Bertha 65e in een tijd van 4 uur en 17 minuten en 3 seconden (superprestatie en zeer knap om dit te doen in een boot en team dat je niet kent). Dat smaakt naar meer??!!!!!!

Zie voor foto’s op de túnus site:  http://tunusdeinum.nybur.com